DooHealthy

ว่าด้วยชื่อของวิตามินเพราะเนื่องจากก่อนหน้านี้ไม่มีใครรู้เรื่องโครงสร้างทางเคมีของวิตามิน ดังนั้นจึงไม่มี

ใครสามารถให้ชื่อทางวิทยาศาสตร์ที่เหมาะสมได้ ชื่อส่วนใหญ่จึงถูกตั้งตามตัวอักษร วิตามินต่อไปนี้เป็นที่รู้จักกันในปัจจุบัน แต่ยังมีวิตามินบีได้แก่ บี 1 (ไทอะมีน) ปี 2 (ไรโบฟลาวิน) บี 3 (ไนอะซิน ไนอะซินาไมด์) บี 4 (อะดีนีน) บี 5 (กรดแพนโทเทนิก) บี 6 (ไพริด็อกซิน) บี 10 บี 11 (สารกระตุ้นการเจริญหรือโกร๊ธแฟ็กเตอร์) บี 12 (โคบาลามิน ไซยาโนโคบาลามิน) บี 13 (กรดออโรติก) บี 15 (กรดแพงเกมิก) บี 17 (อะมิกดาลิน) บีซี (กรดโฟลิก) บีที (คาร์นิทีน) บีเอกซ์ หรือพาบา (กรดพารา-แอมิโนเบนโซอิก: PABA) โคลีน อินอซิทอล วิตามินซี (กรดแอสคอร์บิก) วิตามินดี (แคลซิเฟอรอล ไวออสเตอรอล เออร์กอสเตอรอล) วิตามินอี (โทโคฟีรอล) วิตามินเอฟ (กรดไขมัน) วิตามินจี (เฮปาโตฟลาวิน แล็กโตฟลาวิน ไรโบฟลาวิน) วิตามินเอช (ไบโอติน) วิตามินเค (เมนาไดโอน) วิตามินแอล (จำเป็นสำหรับการให้นมบุตร) วิตามินเอ็ม (กรดโฟลิก) วิตามินพี (ไบโอฟลาโวนอยด์) วิตามินพีพี (นิโคตินาไมด์) วิตามินพี 4 (ทร็อกซีรูทิน) วิตามินที (สารที่เร่งการเจริญเติบโต) วิตามินยู (สารสกัดจากน้ำกะหล่ำปลี)

การค้นพบวิตามินใหม่: นักวิทยาศาตร์ชาวญี่ปุ่นจากสถาบันวิจัยทางฟิสิกส์และเคมี (Institute of Physical and Chemical Research) ในโตเกียวกล่าวว่า พีคิวคิว (PQQ: pyrroloquinoline quinone) ซึ่งเป็นสารที่ค้นพบในปี 1979 และเมื่อไม่นานมานี้มีการค้นพบว่ามีส่วนสำคัญต่อการเจริญพันธุ์ในหนู และอาจจะในมนุษย์ด้วยเช่นกัน น่าจะได้รับการจัดหมวดหมู่เป็นวิตามิน และหากมันได้รับการเรียกขานว่าวิตามินจริง จะเป็นวิตามินใหม่ตัวแรกที่มีการค้นพบในรอบห้าสิบห้าปีเลยทีเดียว

เชื่อกันว่าพีคิวคิวอยู่ในตระกูลวิตามินบีรวม แหล่งอาหารที่มีพีคิวคิวสูงที่สุดคือ นัตโตะ ถั่วหมักแบบญี่ปุ่น ทำจากถั่วเหลือง มีกลิ่นฉุนเป็นเอกลักษณ์ พีคิวคิวยังพบได้ในพาร์สลีย์ ชาเขียว พริกไทยสดหรือพริกไทยอ่อน กีวี และมะละกอ (คำแนะนำส่วนตัว: หากคุณต้องการเติมพีคิวคิวในอาหารที่คุณรับประทาน ผมขอแนะนำให้เลือกรับประทานพาร์สลีย์ ชาเขียว พริกไทยสด มะละกอ และกีวี)

ว่าด้วยเรื่องของแร่ธาตุ ถึงแม้ว่าร่างกายต้องการแร่ธาตุซึ่งเป็นที่รู้จักกันแล้วประมาณสิบแปดชนิด ในการรักษาสภาพและควบคุมการทำงาน แต่ปริมาณสารอาหารที่แนะนำให้บริโภค (RDA: Recommended Dietary Allowance) ได้กำหนดไว้เพียงเจ็ดตัว คือแคลเซียม ไอโอดีน เหล็ก แมกนีเซียม ฟอสฟอรัส ซีลีเนียม และสังกะสี แร่ธาตุที่ทำงานต่างๆ อย่างขยันขันแข็งในร่างกายเราคือ แคลเซียม คลอรีน โครเมียม โคบอลต์ ทองแดง ฟลูออรีน ไอโอดีน เหล็ก แมกนีเซียม แมงกานีส โมลิบดีนัม ฟอสฟอรัส โพแทสเซียม ซีลีเนียม โซเดียม ซัลเฟอร์ วาเนเดียม และสังกะสี ส่วนแร่ธาตุรองอย่างเช่น โบรอน ซิลิคอน นิกเกิล และอาร์ซีนิก ต่างก็มีความจำเป็นต่อการเจริญเติบโตและการทำงานของเยื่อหุ้มเซลล์ต่างๆ ในร่างกายเช่นกัน

ร่างกายของคุณต้องการความสมานสามัคคี แม้ว่าวิตามินจะมีความสำคัญเพียงใด มันก็ไม่สามารถทำงานได้เลยหากปราศจากแร่ธาตุ ผมชอบเรียกแร่ธาตุว่าเป็นซินเดอเรลลาของโลกแห่งโภชนาการ เพราะถึงแม้ว่าจะมีผู้คนน้อยมากที่รู้จักมัน แต่วิตามินไม่สามารถทำงานและไม่สามารถูกดูดซึมได้เลย หากปราศจากความช่วยเหลือจากแร่ธาตุและถึงแม้ว่าร่างกายจะสังเคราะห์วิตามินบางตัวได้เอง แต่กลับไม่สามารถผลิตแร่ธาตุได้เลยสักตัว